Politico: Η Τουρκία είναι ένας «πονοκέφαλος» που τον χρειάζεται το ΝΑΤΟ

Η Άγκυρα και η Δύση μπορεί να ταλανίζονται από διαφωνίες, στην πραγματικότητα όμως έχουν «εγκλωβιστεί» σε μια σχέση αμοιβαίας σκοπιμότητας, αναφέρει δημοσίευμα του Politico.Η Τουρκία μπορεί επιτέλους να άφησε τη Φινλανδία να εισέλθει στο ΝΑΤΟ, αλλά δεν υποχωρεί – ακόμη – για τη Σουηδία. Το ΝΑΤΟ πρέπει απλώς να ζήσει με αυτό, σχολιάζει το δημοσίευμα.

Αυτό είναι το πλέον πρόσφατο παράδειγμα σε μια σειρά από τουρκικές ενέργειες που εκνευρίζουν τα μέλη της Συμμαχίας.

Άλλωστε, το 2017, η χώρα προχώρησε στην αμφιλεγόμενη απόφαση να αγοράσει ένα ρωσικό πυραυλικό σύστημα και στη συνέχεια να επιτεθεί επανειλημμένα στην ίδια κουρδική πολιτοφυλακή που είχαν υποστηρίξει οι ΗΠΑ στη Συρία.

Μέχρι σήμερα δε, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, εξακολουθεί να συνομιλεί τακτικά με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Στο παρασκήνιο, μερικοί αξιωματούχοι διαφωνούν με την παρεμποδιστική προσέγγιση της Τουρκίας, τις εξωτερικές πολιτικές της με τη Ρωσία και τη δημοκρατική της οπισθοδρόμηση.

Σε μια συμβολική κίνηση, ο Λευκός Οίκος δεν προσκάλεσε Τούρκους αξιωματούχους στη Σύνοδο Κορυφής για τη Δημοκρατία.

Αλλά και ορισμένοι παρατηρητές αναρωτιούνται ανοιχτά, «πώς η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ από το 1952, ταιριάζει ακόμη και στο δυτικό αμυντικό κλαμπ».

Γιατί το ΝΑΤΟ χρειάζεται την Τουρκία

Ωστόσο, αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ υποστηρίζουν ευθέως πως οι δύο πλευρές έχουν δεσμευτεί εδώ και χρόνια σε έναν «γάμο» συμφερόντων και απλώς πρέπει να βρουν τον τρόπο για να τον κάνουν να λειτουργήσει.
Η Τουρκία, όπως σημειώνουν, φέρνει στο τραπέζι τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ. Συμβάλλει ενεργά στις αποστολές και τις επιχειρήσεις της συμμαχίας – κάτι που δεν είναι σίγουρο για όλα τα μέλη.

Πιο κρίσιμα, βρίσκεται σε κορυφαία γεωπολιτική θέση μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και της Μεσογείου, ελέγχοντας το ποιος διέρχεται. Οι δεσμοί της με τη Ρωσία επίσης, θα μπορούσαν να την καταστήσουν χρήσιμο συνομιλητή σε πιθανές ειρηνευτικές συνομιλίες με την Ουκρανία.

«Η Τουρκία είναι ένας σημαντικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ για πολλούς λόγους», ανέφερε ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ σε συνέντευξή του στο POLITICO, σημειώνοντας στη λίστα τη γεωγραφική θέση, την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους, την υποστήριξη της Ουκρανίας και τη διατήρηση της μεταφοράς σιτηρών στον κόσμο.

«Έχουν κλείσει τα στενά του Βοσπόρου για ναυτικά πλοία, κάτι που μείωσε τις δυνατότητες της Ρωσίας να ενισχύσει την παρουσία της στη Μαύρη Θάλασσα και γύρω από την Κριμαία», πρόσθεσε.

Με άλλα λόγια, το ΝΑΤΟ χρειάζεται την Τουρκία, η οποία αποτελεί για τη Συμμαχία έναν αναγκαίο «πονοκεφάλο».

Είναι πρόθυμο να κάνει συμβιβασμούς για να κρατήσει την Τουρκία στην ομάδα, καταδεικνύοντας την αξία που αποδίδει η Συμμαχία στην αρμονία σε ένα αποσταθεροποιητικό κλίμα.

Αλλά και η Τουρκία από την πλευρά της, θέλει επίσης να μείνει στο εντός του αμυντικού κλαμπ. Χρειάζεται τις προστατευτικές διαβεβαιώσεις του ΝΑΤΟ καθώς η χώρα αντιμετωπίζει απειλές από χώρες όπως το Ιράν και, ακόμη και τη Ρωσία.

Η εξισορροπητική τακτική της Άγκυρας

Η Τουρκία έχει καταδικάσει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και έχει παράσχει βοήθεια στο Κίεβο, αλλά ταυτόχρονα αρνείται να επιβάλει κυρώσεις στη Μόσχα.
Παράλληλα, από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος, ο Ερντογάν έχει συναντηθεί προσωπικά με τον Πούτιν πολλές φορές – εκτός από τις τακτικές τηλεφωνικές συνομιλίες τους. Κατηγόρησε δε τη Δύση, ότι… προκαλεί τη Ρωσία.

Η χώρα «υιοθέτησε μια προσέγγιση εξισορρόπησης των πάντων τόσο ρεαλιστικά προκειμένου να μεγιστοποιήσει τα δικά της συμφέροντα», υπογράμμισε ανώτερος Ευρωπαίος διπλωμάτης μιλώντας ανώνυμα στο Politico.

Τούρκοι αξιωματούχοι, ωστόσο, βλέπουν τη χώρα τους ως διευκολυντή. Κατά την άποψή τους, η Τουρκία είναι σύμμαχος του ΝΑΤΟ που μπορεί να αναλάβει ρόλους γεφυροποίησης, που οι δυτικές πρωτεύουσες αγωνίζονται να καλύψουν.