Πως έβριζαν στην Αρχαία Ελλάδα;

Γνωστό σε όλους το : «τοις επι χρήμασι εκδιδομένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα» που ως γνωστών σημαίνει … ας, τα αφήσουμε καλύτερα.
Όλοι ξέρουμε. Το θέμα είναι ότι υπάρχουν άλλες, πολλές προτάσεις στα αρχαία ελληνικά που οδηγούν στην σημερινή – αργκό – διάλεκτο που συνήθως χρησιμοποιείται σχεδόν απ’ όλους σήμερα. Ακόμα και η λέξη μ@λ@κ@ς προέρχεται από τους προγόνους μας Δείτε το βίντεο για να βεβαιωθείτε:
Θα μπορούσαν να υπάρχουν και αυτές οι εκφράσεις βέβαια…

Οδευε εις συνουσίαν
Ευμεγέθους σωματικής διάπλασης ατομικός εραστής
Τα εκ μεταξίου γενόμενα εσωενδύματα εκ μεταξίου γενόμενα οπίσθια απαιτούσι
Συγγνώμη εύειδες κοράσιον, ο σος πατήρ σακχαροπλάστης ετύγχανε ών;
Εκοπρίσθη η φοράς παρά τοις αλωνίοις
Λαβέ ταύτα Ελισσάβετ και ποίησέ τα επί πλαισίου ( Πάρτα Λίζα….)
Αφόδευε υψηλά και ηγνάντει

Διαβάστε επίσης μερικές από τις πιο συνηθισμένες βωμολοχίες των προγόνων μας, όπως καταγράφονται το βιβλίο του Μάριου Βερέττα, «Τα βρωμόλογα των αρχαίων Ελλήνων»

ΑΝΑΣΕΙΣΙΦΑΛΛΟΣ φιλήδονη γυναίκα που πιάνει και κουνάει το φαλλό
ΓΛΩΤΤΟΔΕΨΕΩ κάνω μαλάξεις με τη γλώσσα
ΓΥΝΑΙΚΟΠΙΠΗΣ μπανιστιρτζής
ΔΡΟΜΑΣ: πόρνη του δρόμου
ΕΣΧΑΡΑ : γυναικείο αιδoίο
ΕΥΠΥΓΟΣ: γυναίκα με ωραία οπίσθια
ΚΑΣΣΩΡΙΣ: πόρνη [κασσωρίς = από το κάσις (αδελφός, εταίρος)]
ΜΥΖΟΥΡΙΣ γυναίκα που βυζαίνει πέoς
ΠΗΘΙΚΑΛΩΠΗΞ άνθρωπος πανούργος
ΡΩΠΟΠΕΡΠΕΡΗΘΡΑΣ: άνδρας που εκτομίζει ακατάπαυστα βλακείες
ΗΔΟΝΟΘΗΚΗ: το αιδοίo
ΚΥΝΤΕΡΟΣ: ο αναίσχυντος, ο κοπρίτης
ΛΕΧΡΙΟΣ: Λεχρίτης
ΛΟΧΜΗ: το τριχωτό αιδoίο